Στις 23 Δεκέμβρη του 2010 ολοκληρώθηκαν οι αρχαιρεσίες του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά με τους μεταλλεργάτες και πάλι να αναθέτουν με απόλυτη πλειοψηφία την ευθύνη της διοίκησης του συνδικάτου στις ταξικές - αγωνιστικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και συγκροτούν την παράταξη της ΑΕΜ (Αγωνιστική Ενότητα Μεταλλεργατών).

Η απόφαση των μεταλλεργατών έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί πάρθηκε σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, παρατεταμένης αναδουλειάς στο χώρο της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας και μεγάλης ανεργίας στους εργάτες της Ζώνης που διαρκεί πάνω από 2 χρόνια. Προκαλώντας έτσι βαριές συνέπειες στους ίδιους τους εργάτες και τις οικογένειές τους.

Αυτές τις βάρβαρες συνθήκες ενισχύουν η ολομέτωπη και συντονισμένη επίθεση της κυβέρνησης, των εφοπλιστών και της εργοδοσίας του χώρου ενάντια σε δικαιώματα και κατακτήσεις που οι εργάτες της Ζώνης με σκληρούς αγώνες και μαζί με τις ταξικές δυνάμεις που ήταν στο «τιμόνι» του συνδικάτου, είχαν αποσπάσει τα προηγούμενα χρόνια.

Στην προσπάθειά τους, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η εργοδοσία αξιοποίησε τους πρόθυμους συμμάχους της στο εργατικό κίνημα. Ολοι μαζί (στελέχη - εργοδηγοί, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, Α.Π.- ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΟΑΚΚΕ, γνωστά τσιράκια της εργοδοσίας στο χώρο) συγκρότησαν το συνδυασμό Εργατική Ενότητα Μεταλλεργατών (ΕΕΜ), θεωρώντας ότι ήταν κατάλληλη στιγμή να χτυπήσουν το ταξικό - αγωνιστικό χαρακτήρα του συνδικάτου και να το οδηγήσουν στα γνωστά μονοπάτια του εργοδοτικού συνδικαλισμού, του κοινωνικού εταιρισμού και της άνευ όρων παράδοσης στις αντεργατικές επιδιώξεις τους.

Πριν απ' αυτό, οι ίδιες δυνάμεις επιτέθηκαν στην ταξική ενότητα του κλάδου και προσπάθησαν, ανεπιτυχώς, να επιβάλουν τη διάσπαση με τη δημιουργία «Αντισυνδέσμου» και τον διαχωρισμό των εργατών της ΖΩΝΗΣ από τους άλλους μεταλλεργάτες, εξυπηρετώντας και σχεδιασμούς του ΟΛΠ και της COSCO για το χώρο. Προσπάθεια που δεν περπάτησε αλλά κρατείται σε εφεδρεία.

Η ενοχοποίηση των αγώνων και των κατακτήσεων για την ανεργία. «Φταίει το υψηλό μεροκάματο και το ωράριο (σ.σ. 7ωρο) που δεν έχουμε δουλειά», «φταίνε οι αγώνες και οι απεργίες, το υψηλό κόστος που φοβίζουν τους εφοπλιστές και δεν φέρνουν καράβια». Σε αποθέωση της επιχειρηματολογίας του εργοδοτικού συνδικαλισμού, περί ανταγωνιστικότητας και ταύτισης της τύχης του εργάτη και του εργοδότη, πρότειναν «να έχουμε εργασιακή ειρήνη και να περιορίσουμε τις απαιτήσεις μας για να έρθουν καράβια και να έχουμε δουλειά».

Με αυτά τα επιχειρήματα, προσπάθησαν να αθωώσουν την εργοδοσία, την κυβέρνηση, την ΕΕ και την πολιτική που εφαρμόζουν, μεταφέροντας την ευθύνη της ανεργίας στις όποιες κατακτήσεις των εργατών. Προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την πολύ δύσκολη και σκληρή κατάσταση που βιώνουν οι μεταλλεργάτες και οι οικογένειές τους, εξαιτίας της παρατεταμένης ανεργίας και της έλλειψης ουσιαστικών μέτρων για την προστασία τους και να τους οδηγήσουν αλυσοδεμένους στα χέρια της εργοδοσίας και των πολιτικών δυνάμεων που την υπηρετούν.

Ηταν αυτές οι δυνάμεις που ναρκοθετούσαν και υπονόμευαν την υπογραφή Τοπικής ΣΣΕ, υποστηρίζοντας ότι σ' αυτές τις συνθήκες δεν μπορούμε να ζητάμε αύξηση του μεροκάματου, αλλά να μειώσουμε τις απαιτήσεις μας. Που ακόμα και σήμερα καλούν σε υπογραφή διετούς Τοπικής ΣΣΕ «που θα δημιουργεί προϋποθέσεις ευνοϊκού κλίματος για την προσέλκυση εργασιών»! Αλήθεια, τι εννοούν; Εχουν το θράσος να κάνουν κριτική γιατί δεν έγινε δυνατό να υπογραφεί Τοπική ΣΣΕ, αλλά, δε λένε ότι κάτω από τον αγώνα των εργατών της ΖΩΝΗΣ η πλειοψηφία των επιχειρήσεων υποχρεώθηκε να υπογράψει το πλαίσιο που είχε το σωματείο και ότι όποια επιχείρηση «ανοίγει» δουλειά υποχρεώνεται να υπογράψει αυτό το πλαίσιο.

Αυτές οι δυνάμεις υπονομεύουν και φυσικά απουσιάζουν από τους αγώνες που οργανώνει το συνδικάτο για την προστασία των ανέργων και των οικογενειών τους. Για να μην τους κοπεί το ρεύμα, το νερό, το τηλέφωνο. Να σταματήσουν οι πλειστηριασμοί των τραπεζών και οι εξώσεις των ανέργων, να έχουν ιατροφαρμακευτική προστασία κ.ά.

Απουσιάζουν και υπονομεύουν τους πολύμηνους αγώνες στα Διυλιστήρια της ΠΕΤΡΟΛΑ για την πρόσληψη ανέργων μεταλλεργατών και για την εφαρμογή της ΣΣΕ για όλους τους εργάτες, ανεξάρτητα από εθνικότητα, κόντρα στη συνθήκη ΜΠΟΛΚΕΣΤΑΪΝ.

Στήριξαν, και το ομολογούν, τα σχέδια του ΟΛΠ για τη μετατροπή της ΖΩΝΗΣ σε μια κλειστή επιχείρηση για λίγους και φυσικά υπονομεύουν τους αγώνες που εναντιώνονται σ' αυτό το σχεδιασμό.

Ενοχοποίησαν και επιτέθηκαν στην ενότητα, στην ταξική δράση και την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης στοχοποιώντας το ΠΑΜΕ. Βάλλοντας κατά των εκδηλώσεων αλληλεγγύης των εργατών όπως «κάνουμε απεργίες για την Παλαιστίνη και τα Τζάμπο γιατί το ζήτησε το ΠΑΜΕ», «τι δουλειά έχουμε να περιφρουρούμε μαζί με τους ναυτεργάτες τις απεργίες τους», «να κοιτάξουμε τι θα κάνουμε στη ΖΩΝΗ και δεν μας ενδιαφέρει για τους άλλους».

Εξαπέλυσαν συκοφαντική επίθεση ενάντια στις ταξικές δυνάμεις, με στόχο να επιφέρουν ηθικό πλήγμα. «Δουλεύουν μόνο όσους έχουν επιλέξει η διοίκηση και το ΚΚΕ». Την ίδια στιγμή οι εργοδότες και τα πρωτοπαλίκαρά τους εκβίαζαν τους άνεργους μεταλλεργάτες ότι εάν δεν ψηφίσουν τον συνδυασμό τους (ΕΕΜ), δε θα ξαναβρούν δουλειά. Πλήρωναν τις συνδρομές σε εργοδηγούς - στελέχη επιχειρήσεων που για χρόνια δε μετείχαν στο Συνδικάτο για να αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου. Κατηγορούν το ΠΑΜΕ για πρακτικές που αυτοί ακολουθούν, εκβιάζοντας με το δικαίωμα στη δουλειά που έχουν όλοι οι εργαζόμενοι, για να αποσπάσουν την ψήφο τους, πιστεύοντας ότι όλοι είναι σαν τα μούτρα τους. 

Ολο και περισσότεροι μεταλλεργάτες κατανοούν τον ύπουλο ρόλο τους και τους γυρίζουν την πλάτη. Αυτό τους οδηγεί να συνεχίζουν με λύσσα την επίθεση και τις συκοφαντίες ενάντια στις ταξικές δυνάμεις με σειρά δημοσιευμάτων όπως το χτεσινό της «Αυγής». Για τη δημιουργία εντυπώσεων που δεν τολμούν, τουλάχιστον μέχρι τώρα, να γράψουν στις ανακοινώσεις τους που μοιράζουν στους μεταλλεργάτες, γιατί αυτοί γνωρίζουν τη διαδρομή και τη στάση όλων των δυνάμεων.

Στο πλαίσιο αυτό, κατασκεύασαν ότι ο Ταβουλάρης των Ναυπηγείων Ελευσίνας έχει συμφωνήσει να πληρώνει τον Πρόεδρο του Συνδικάτου. Κρύβουν σκόπιμα ότι στα Ναυπηγεία Ελευσίνας που, με σύμβαση αορίστου χρόνου, είναι ο Πρόεδρος του Συνδικάτου από το 2000 - τέσσερα χρόνια πριν γίνει πρόεδρος - υπάρχει συμφωνία του εργοστασιακού σωματείου (ΣΕΝΕ) και του εργοδότη ότι οι εκλεγμένοι στη διοίκηση του ΣΕΝΕ και σε διοικήσεις Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών θα έχουν απαλλαγή με αποδοχές από την εργασία τους. Αυτό εφαρμόζεται και όχι εξ ολοκλήρου και για τον πρόεδρο του συνδικάτου μετάλλου Πειραιά που ταυτόχρονα είναι στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΠΟΕΜ και στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Πειραιά.

Οταν όμως η συκοφαντία είναι ο μόνος τρόπος για να αντιπαρατεθούν οι απόντες και οι υπονομευτές των αγώνων των μεταλλεργατών για το δικαίωμα στη δουλειά, για τη Συλλογική Σύμβαση, για το 7ωρο και την επέκτασή του στους χώρους εκτός ΖΩΝΗΣ (π.χ. ΒΙΠΑΣ), τότε οδηγούνται να κατασκευάζουν σενάρια όπως να μιλούν για συνδιαλλαγή με την ΠΑΣΚΕ στην ΠΟΕΜ που ήμασταν δεύτεροι σε ψήφους και διεκδικήσαμε και πήραμε τη θέση του Γραμματέα, προτείνοντας αντιπροσωπευτικό προεδρείο.

Συκοφαντούν και κατηγορούν για «ευνοϊκή μεταχείριση» από την εργοδοσία, ακόμα και για χρηματισμό, αυτοί που πιάστηκαν στα πράσα να διαθέτουν χρήματα στις αρχαιρεσίες που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν. Αλήθεια, στο πλαίσιο της «ευνοϊκής μεταχείρισης» είναι οι εκατοντάδες μηνύσεις που έχουν δεχτεί όλα τα μέλη των ταξικών δυνάμεων από τη διοίκηση του ΒΙΠΑΣ και των Ενώσεων των εργοδοτών στην προσπάθειά τους να μην εφαρμοστεί η ΣΣΕ και το 7ωρο;

Μπροστά μας, έχουμε σοβαρά καθήκοντα να υπερασπιστούμε την εργατική λαϊκή οικογένεια από την επίθεση που δέχεται, να υπερασπιστούμε και να διεκδικήσουμε το δικαίωμα στη δουλειά. Να υπερασπιστούμε και να διευρύνουμε τις κατακτήσεις μας, να γίνει κτήμα ο πλούτος που παράγουμε.

Σ' αυτό τον αγώνα, σ' αυτήν την προσπάθεια, καλούμε όλους τους μεταλλεργάτες και αυτούς που παρασύρθηκαν από την προπαγάνδα ή εκβιάστηκαν από την επίθεση της εργοδοσίας και των δυνάμεών τους. Εχοντας γνώση των αδυναμιών μας και ακούγοντας την καλόπιστη κριτική των εργαζομένων που παίρνουμε υπόψη μας για να αντιμετωπίσουμε αδυναμίες στη δουλειά μας.

Σ' αυτήν τη σκληρή πάλη καθημερινά δικαιωνόμαστε και δίνουμε εξετάσεις στους εργάτες και τις οικογένειές τους. Εκεί θα δοκιμαστούμε όλοι.