Η ΑΑΚ για ακόμη μια φορά επιχειρεί άχαρα να ξελασπώσει την πλειοψηφία της ΕΛΜΕ Πιερίας ( ΔΑΚΕ-ΑΑΚ-ΚΕΕ) από την ασυνέπεια λόγων και έργων, τη διαρκή αναβλητικότητα και την κωλυσιεργία, την αποδοχή και την καλλιέργεια του φόβου και της ηττοπάθειας, ιδίως ύστερα από τις τελευταίες εξελίξεις με την απεργοσπασία και το εν ψυχρώ ξεπούλημα των όποιων αγωνιστικών διαθέσεων του κλάδου.

Έχει μάλιστα το θράσος να εγκαλεί το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών για…κατασκευή «εσωτερικού εχθρού» τη στιγμή που αυτή η συγκεκριμένη παράταξη έσερνε πρώτη το χορό του αντι-ΠΑΜΕ μετώπου τόσο στις συνεδριάσεις του ΔΣ όσο και στις Γενικές Συνελεύσεις.

Σε πρόταση αγωνιστικής δράσης που κατέθεσε το ΠΑΜΕ στο ΔΣ στις 21-5, όπου καταδικαζόταν η επιστράτευση, και καλούσε τους συναδέλφους σε παράσταση διαμαρτυρίας στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, αφού ψηφίστηκε ομόφωνα το σχετικό κείμενο που προέκυψε και η αντίστοιχη δράση, στη συνέχεια η πλειοψηφία της ΕΛΜΕ -φροντίζοντας προηγουμένως να μην ενημερώσει καν τους συλλόγους διδασκόντων- με παρέμβαση της ΑΑΚ ζήτησε νέα συνεδρίαση του ΔΣ μία μόλις μέρα πριν την αποφασισμένη παράσταση διαμαρτυρίας. Και αυτό όχι για να την προετοιμάσει, την ύστατη έστω ώρα, αλλά να την υποθάλψει ακόμη περισσότερο, κάνοντας προσπάθεια να τροποποιήσει το ήδη αποφασισμένο (και τροποποιημένο) κείμενο και την αντίστοιχη δράση! Το απίστευτο πρόσχημα της ΑΑΚ ήταν ότι η πρόταση του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών είχε αναρτηθεί στον ιστότοπο της ΕΛΜΕ, αρκετές μάλιστα ώρες πριν τη συνεδρίαση της 21-5 (εδώ η ΑΑΚ ρίχνει μαζί με το αντιΠΑΜΕ δηλητήριό της και μια γιγαντιαία ψευτιά).

Τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι εύλογα:

• Γιατί δεν ενημερώθηκε κανένας συνάδελφος για την απόφαση της 21-5;

• Γιατί ζητήθηκε αιφνιδιαστικά από την ΑΑΚ νέα συνεδρίαση του ΔΣ λίγες ώρες πριν την παράσταση διαμαρτυρίας; Από πότε και από ποιους απαγορεύεται η δημοσιοποίηση των θέσεων και των προτάσεων μιας παράταξης;

• Ή μήπως πρόκειται για «προληπτική λογοκρισία», όπως η προληπτική επιστράτευση της τρικομματικής κυβέρνησης ή όπως οι «εξαιρετικές περιπτώσεις επιβολής επιστράτευσης» σύμφωνα με τη σχετική δήλωση Σκουρλέτη;

• Ή μήπως έγινε όλη αυτή η φασαρία για να μη γίνει εντέλει τίποτε ή εν πάση περιπτώσει να γίνει μια εθιμοτυπική συνάντηση του ΔΣ με τη ΔΔΕ;

Και ακόμη: Για ποια ενότητα τολμά να μιλά η ΑΑΚ; Όταν μάλιστα οι αντιπρόσωποί της στα συνέδρια της ΟΛΜΕ ψηφίζουν πότε τη «ΣΥΝεργασία» πότε τις «Παρεμβάσεις» πότε και τις δυο μαζί (ανείπωτος ο καιροσκοπισμός τους!), παρατάξεις δηλαδή που μιλούν για «αριστερή ΟΛΜΕ», χωρίζοντας έτσι τους εκπαιδευτικούς ανάλογα με τις ιδεολογικές-πολιτικές τους προτιμήσεις…

Για να τελειώνουμε όμως: Η επιστράτευσή μας είναι μόνο ο «στρατωνισμός»; Δεν είναι η επιβολή του δόγματος «νόμος και τάξη»; Δεν είναι το ότι χτυπούν όποιον κλάδο αγωνίζεται, όποιον σηκώνει κεφάλι ενάντια στα βάρβαρα αντιλαϊκά, αντι-εκπαιδευτικά μέτρα; Δεν είναι ότι στο «νέο» σχολείο της αγοράς και της αμάθειας που ετοιμάζουν, θέλουν τον εκπαιδευτικό με σκυφτό το κεφάλι, υποταγμένο, χωρίς δικαιώματα, να φοβάται και τη σκιά του, να μη διανοείται καν ότι μπορεί να συγκρουστεί με τις εκάστοτε επιλογές της κυβέρνησης;

Αλλά έχει μέγα δίκιο ο λαός μας: «Φωνάζει ο κλέφτης, για να φοβηθεί ο νοικοκύρης».

Κατερίνη, 25-5-2013