Οι δυνάμεις του ΣΥΝ στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα βάζουν γερά πλάτη στη χειραγώγηση των εργαζομένων στον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό αλλά και στην υποταγή τους στην πολιτική του κεφαλαίου και ας καμώνονται το αντίθετο. Και όλ' αυτά στο όνομα της ενότητας. Ποιας ενότητας; Το διευκρινίζει χτεσινή ανακοίνωση της «Αυτόνομης Παρέμβασης» (ΑΠ - συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΝ).

Θαυμάστε γραμμή ενάντια στο κεφάλαιο. Γράφουν λοιπόν: «Είναι αποκαλυπτικό ότι αντί να γίνουν οι αναγκαίες προσπάθειες και συνθέσεις για τη διαμόρφωση ενός κεντρικού σχεδίου του συνδικαλιστικού κινήματος ενάντια στις πολιτικές της κυβέρνησης και της τρόικα, που με κεντρικές γενικές απεργίες και άλλες κινητοποιήσεις θα δίνει νέα προοπτική στους αγώνες των εργαζομένων, ακολουθούνται τακτικές αποδυνάμωσης της κοινής δράσης και διαίρεσης των εργαζομένων».

Τι λέει εδώ; Σύνθεση πλαισίου πάλης με ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, τις κατεξοχήν δυνάμεις του κεφαλαίου στο εργατικό κίνημα και μάλιστα σπέρνοντας αυταπάτες ότι μπορεί μ' αυτές τις δυνάμεις, που έχουν δώσει «γην και ύδωρ» στην εργοδοσία, να οργανωθεί ταξική πάλη υπέρ των εργαζομένων και ενάντια σε κυβέρνηση - τρόικα! Θέλουν και τα λένε ή τους ξεφεύγουν; Είναι υπονόμευση της ταξικής πάλης η ντε και καλά συμπόρευση με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, τις δυνάμεις δηλαδή του ΣΕΒ και της κυβέρνησης ή δεν είναι;

Και συνεχίζει: «Το γαϊτανάκι, που παίχτηκε και συνεχίζει να παίζεται, γύρω από την ημερομηνία της πραγματοποίησης της απεργίας με ευθύνη των παρατάξεων του δικομματισμού και του ΠΑΜΕ, αποσιωπά το ουσιώδες, ένα πανεργατικό αγωνιστικό σχεδιασμό με διάρκεια και προοπτική. Για το λόγο αυτό, οι δυνάμεις της Αυτόνομης Παρέμβασης στη ΓΣΕΕ και στην ΑΔΕΔΥ, επέμεναν πεισματικά στην κήρυξη γενικής απεργίας τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα σε κοινή ημερομηνία, γεγονός που θα διευκολύνει τη μαζική συμμετοχή και την αποτελεσματικότητά της».

Εδώ πράγματι αυτοαποκαλύπτονται. Οτι στόχος τους είναι η συμπόρευση με ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ και όχι η ανάπτυξη της ταξικής πάλης κόντρα στο κεφάλαιο. Και ας καμώνονται για τα «περί ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος» επειδή τάχα η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ δε θέλουν αγώνες, γι' αυτό και αποχώρησαν τάχα και από το προεδρείο της ΓΣΕΕ. Υποκρισία και κοινώς «δούλεμα» των εργαζομένων ως προς τους σκοπούς τους για δήθεν ενότητα και οργάνωση της πάλης. Σκοποί που δεν είναι άλλοι παρά ενότητα για την ενότητα μέσα από το ξεπούλημα των συμφερόντων των εργαζομένων αφού σ' αυτό οδηγούν η σύμπλευση με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και η άποψη περί σύνθεσης πλαισίου πάλης με τις δυνάμεις που συμπλέουν με τον ΣΕΒ και την κυβέρνηση! Και από πάνω να κατηγορούν το ΠΑΜΕ, ταυτίζοντάς το με τις παρατάξεις του δικομματισμού για να συγκαλύψουν τις δικές τους πομπές. Μπορεί κανείς να διανοηθεί ότι είναι δυνατό να υπάρξει σύνθεση πλαισίου πάλης υπέρ των εργαζομένων με δυνάμεις που τα κάνουν πλακάκια με τους βιομήχανους για να διεκολύνουν το πέρασμα της αντεργατικής κυβερνητικής πολιτικής; Εδώ συγκρούονται δυο γραμμές. Αυτή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, της συνδιαλαγής με το κεφάλαιο σε βάρος των εργατών και αυτή του ΠΑΜΕ, των ταξικών δυνάμεων, με πλαίσιο πάλης για την ικανοποίηση όλων των αναγκών της εργατικής οικογένειας και αδιάλλακτη εναντίωση συνολικά στο κεφάλαιο ως μονόδρομο για τους εργαζόμενους.

Αν πράγματι ήθελαν να πιέσουν τη ΓΣΕΕ, έστω για απεργία, όταν μάλιστα υπήρχε απόφαση εκατοντάδων συνδικάτων, θα έκαναν ό,τι και οι ταξικές δυνάμεις. Θα συνέβαλλαν στο πάρσιμο αποφάσεων από Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, Συνδικάτα και δε θα τις εμπόδιζαν. Αντί γι' αυτό συντάχτηκαν με ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ ενάντια στις ταξικές δυνάμεις. Προτίμησαν δηλαδή την τακτική ή σύμπλευση με ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ ή να μη γίνει απεργία.

Να μερικά παραδείγματα:

• Στο ΕΚ Πειραιά η ΑΠ πρωτοστάτησε ώστε να μην παρθεί απόφαση για απεργία αναμένοντας απόφαση της ΓΣΕΕ.
• Στο ΔΣ της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας την περασμένη βδομάδα, η ΑΠ απέρριψε την πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ για απεργία στις 10 Φλεβάρη περιμένοντας πότε θα αποφασίσει η ΓΣΕΕ.
• Στο ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στην Εθνική Τράπεζα, οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΔΑΣ (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) απέρριψαν την πρόταση των ταξικών δυνάμεων για απεργία. Στην πρόταση της ΠΑΣΚΕ για «εναλλακτικές μορφές πάλης», όπως να φορέσουν οι εργαζόμενοι μαύρα μπλουζάκια, έσπευσαν οι δυνάμεις του ΣΥΝ να προτείνουν συγκεκριμένο λογότυπο!
• Στην Αγροτική Τράπεζα 467 εργαζόμενοι απαίτησαν τη σύγκληση Γενικής Συνέλευσης υπογράφοντας σχετικό κείμενο. Ενα από τα θέματα της ΓΣ θα ήταν και η απεργία. Οι ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ» (ΣΥΝ) αρνήθηκαν τη σύγκληση της ΓΣ, με την παράταξη του ΣΥΝ να λέει ότι θα μαζέψει δικές της υπογραφές για να γίνει άλλη ΓΣ στην οποία να συμμετέχει και η πλειοψηφία!

Λένε στη συνέχεια ότι «η επιμονή μας αυτή αποκάλυψε τελικά τις μικροπαραταξιακές σκοπιμότητες, τους ανέξοδους ανταγωνισμούς, τις επιζήμιες διαιρέσεις και οδήγησε τελικά στη λήψη απόφασης για γενική απεργία στις 23 Φεβρουαρίου». Καυχιώνται λοιπόν ότι πέτυχαν την ενότητα με τους εργατοπατέρες! Αλλά η απόφαση της ΓΣΕΕ, παρότι πάρθηκε κάτω από την πίεση των εκατοντάδων σωματείων που είχαν αποφασίσει για απεργία (απεργία που προσπάθησαν με κάθε τρόπο να αποφύγουν), δεν αποτελεί το ξεκίνημα μίας νέας κλιμάκωσης των αγώνων. Επιδίωξή της είναι να λειτουργήσει ως ένας ακόμα ελιγμός εκτόνωσης και αποπροσανατολισμού. Ως μία ακόμα απεργία - ντουφεκιά στον αέρα και άλλοθι στην άθλια τακτική τους. Και σ' αυτό συμβάλλουν και οι δυνάμεις του ΣΥΝ.

Υπάρχει όμως και άλλο ένα ζήτημα που δείχνει το ρόλο τους ως υπονομευτές της ταξικής πάλης. Η «Αυγή» στο ρεπορτάζ για την απεργία που κήρυξε η ΓΣΕΕ στις 23 Φλεβάρη, έγραφε και το εξής: «Να σημειωθεί ότι 24ωρη απεργία στις 10 Φλεβάρη έχει ήδη εξαγγείλει η ΑΔΕΔΥ και ίσως υπάρξει τις επόμενες μέρες διαβούλευση για κοινή ημερομηνία εκδήλωσης γενικής απεργίας». Αλλά τέτοιο ζήτημα δεν είχε προκύψει. Ομολογούσαν ότι αυτό θα επιδίωκαν, όπως και έκαναν.

Για όλα τα παραπάνω, οι εργαζόμενοι πρέπει να τους γυρίσουν την πλάτη, όπως και στις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ. Είναι αφερέγγυοι όταν λένε πως αποχώρησαν από το προεδρείο της ΓΣΕΕ γιατί διαφώνησαν με τις δυνάμεις που συναποφάσιζαν κόντρα στην απεργία. Είναι αφερέγγυοι όταν μιλούν για συνεργασία στο συνδικαλιστικό κίνημα και με το ΠΑΜΕ, αφού στόχος τους είναι να σείρουν τους εργαζόμενους στην εργοδοτική - κυβερνητική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, όπως αποκαλύπτει η τακτική τους στην απεργία. Είναι ουρά των κυβερνητικών και εργοδοτικών και δούρειος ίππος χειραγώγησης και υποταγής των εργαζομένων στη γραμμή της υποταγής στο κεφάλαιο. Είναι επικίνδυνοι.