Η Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών (ΑΣΕ) στη Β΄ ΕΛΜΕ Αθήνας θεωρεί πώς πρέπει να γίνει υπόθεση και του κινήματος των εκπαιδευτικών το πρόβλημα των εγκαταλειμμένων παιδιών, η έλλειψη υποδομών για τη φιλοξενία τους, η ανάγκη ανάπτυξης των δημόσιων υιοθεσιών και των αναδοχών. Στη δύναμη της Β΄ ΕΛΜΕ Αθήνας υπάγεται και το Γυμνάσιο-Λύκειο στο Νοσοκομείο Παίδων, που ιδρύθηκε το έτος 2001, προκειμένου να καλυφθούν οι εκπαιδευτικές ανάγκες των νοσηλευόμενων παιδιών, ιδιαίτερα εκείνων με μακρόχρονη νοσηλεία. Το σχολείο λειτουργεί στο χώρο του νοσοκομείου «Αγία Σοφία» αλλά καλύπτει και τις ανάγκες του νοσοκομείου «Π. & Α. Κυριακού».

Οι εκπαιδευτικοί, δίπλα στη μάχη που δίνουν για την εκπαίδευση των άρρωστων παιδιών, αντιμετωπίζουν μία εκρηκτική κατάσταση με μεγάλο αριθμό από μαθητές που βρίσκονται εκεί με εισαγγελική εντολή. Στην πλειονότητά τους πρόκειται για υγιή παιδιά, που θα έπρεπε να έχουν μεταφερθεί προ πολλού σε κοινωνικές και προνοιακές δομές, μετά την ολοκλήρωση των απαραίτητων εξετάσεων. Πολλά εξ αυτών, είναι ασυνόδευτα προσφυγόπουλα που δεν μιλούν την ελληνική γλώσσα, παιδιά που έχουν υποστεί κακοποίηση ή και παιδιά οικογενειών με μεγάλα προβλήματα. Οι φιλοξενούμενοι ανήλικοι (ή που δηλώνονται ως ανήλικοι) σε πολλές περιπτώσεις εμφανίζουν σημάδια κατάθλιψης λόγω της εγκατάλειψης, ενώ έχουν σημειωθεί μέχρι και περιστατικά αυτοτραυματισμού ή επιθετικής συμπεριφοράς. Από πολλές απόψεις υπάρχει πρόβλημα με την ασφάλεια των μαθητών αυτών.

Είναι φανερό ότι η κατάσταση πρέπει να αντιμετωπιστεί, προκειμένου να προαχθεί το έργο των εκπαιδευτικών, απέναντι σε πολύ περισσότερα ασθενή παιδιά που δεν μπορούν να εισαχθούν για θεραπεία (αφού ο αριθμός των εγκαταλελειμμένων ισοδυναμεί με δυο κλινικές οι οποίες παραμένουν ουσιαστικά κλειστές). Προφανώς, είναι ανάγκη να παρθούν μέτρα για να βρεθούν τα υγιή παιδιά εκτός νοσοκομείου, στις κατάλληλες προνοιακές δομές ή σε ανάδοχες οικογένειες. Επίσης, να ενισχυθούν με το απαραίτητο μόνιμο προσωπικό οι κοινωνικές υπηρεσίες και όλες οι κρατικές δομές για το παιδί, που υπολειτουργούν, ώστε να αναπτυχθούν οι δημόσιες υιοθεσίες, αλλά και να παρέχεται στήριξη στις οικογένειες που έχουν ανάγκη. Στόχος θα πρέπει να είναι η ευημερία της οικογένειας ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει στις ανάγκες των παιδιών (οικονομικά, κοινωνικά, εκπαιδευτικά κλπ.). Με τη στήριξη της οικογένειας θα μειωθεί το ποσοστό των εγκαταλελειμμένων παιδιών σε όλες τις δομές προστασίας παιδιών. Αν δεν ενισχυθούν οι δομές, μονίμως θα λιμνάζουν παιδιά στα νοσοκομεία, χώροι ακατάλληλοι για την ψυχοκοινωνική ανάπτυξή τους.

Αθήνα 18/3/2019